Ieder kind verdient een thuisgevoel

Besteedden de jubileumgift de inrichting van twee gezinsunits en een gezamenlijke woonkamer voor vrouwen en kinderen op de vlucht voor geweld en misbruik.

Jaarlijks komen er meer dan 7000 kinderen in Nederland in de maatschappelijke opvang en de vrouwenopvang terecht. Een kwetsbare groep kinderen. Ze verblijven met hun moeder voor korte of langere tijd in een opvangvoorziening. Vaak in een andere stad dan waar ze vandaan komen. Ze gaan naar een andere school en hebben nauwelijks tot geen contact met vriendjes of familie.

Fier is een landelijk expertise- en behandelcentrum op het terrein van geweld in afhankelijkheidsrelaties. Vrouwen en kinderen die op de vlucht zijn voor geweld kunnen bij Fier opvang en behandeling krijgen, bijvoorbeeld in het Blijf van m’n Lijfhuis in Leeuwarden. Vorig jaar werden daar zes nieuwe gezinsunits ingericht met hulp van Fonds NRC Handelsbladlezers.

Jacoline Kuijpers, teamleider bij Blijf, vindt goede opvang voor deze doelgroep ontzettend belangrijk: ‘Bij Blijf vangen we vrouwen en kinderen op die al heel wat hebben meegemaakt. Kinderen zijn vaak getuige geweest van geweld tussen hun ouders. Ze zijn vaak getraumatiseerd, overprikkeld en kampen meer dan gemiddeld met leer- en gedragsproblemen. Juist dan is een eigen plek met voldoende rust en ruimte zo belangrijk. Een plek die bijdraagt aan een gevoel van veiligheid, kindvriendelijk is en de ruimte geeft om nare ervaringen te kunnen verwerken. Natuurlijk, als je op de vlucht bent voor geweld, ben je allang blij als je ergens veilig bent. Maar er is meer nodig. Zeker voor deze kinderen, omdat ze zo kwetsbaar zijn.’

Daarom werden afgelopen jaar op het terrein van de Blijf-van-mijn lijflocatie van Fier zes gezinsunits gerealiseerd voor moeders met kinderen. De units hebben de beschikking over een eigen keuken, een eigen woonkamer, een badkamer en twee slaapkamers.

Kuijpers is heel blij met de komst van de gezinsunits. ‘Er is nu meer rust en ruimte. Heel belangrijk voor het verwerken van alle nare ervaringen en voor de ontwikkeling van deze kinderen. Daarbij is het een normalere situatie als gezin. Laatst zag ik een van de kinderen ineens zijn fiets bij de eigen voordeur zetten. Het lijkt zo gewoon, maar voor mij was het een teken dat ze de unit als hun eigen plek ervaren. Dat thuisgevoel verdient ieder kind.’